matmazel noraliya'nın koltuğu

peyami safa eseri.

kitabın baş kahramanı sayılabilecek erkek karakter veya onun kadın karakterleri aslında ikincildir. esas karakter noraliya dır.
" yalnızım, yalnız.. denizde savrulan bir dal parçası gibi yalnız" böyle anlatıyordu noraliya yalnızlığını. aşkı bulup aşkı kaybeden, kendi içinden bir kapı açıp maneviyata yönelen, içindeki yüksek dünyanın karşılığını arayan kadın. peyami safa'nın en kutsal kadınıdır. en temiz, en berrak bildiği. ki kendisi çoğu kadını oldukça meşum resmeder. bu anlamda noraliya en etkilendiğim roman karakterlerinden biriydi.
sevgili ukdeciye teşekkürler.

''abes bir varlık nizamı içinde akıl bir körbağırsak kadar vazifesiz. içgüdünün yerini almaya niçin boşuna uğraşıyor? bir sebepsizlik ve hikmetsizlik halifeliği içinde insan düşüncesinden daha maskara bir mana avcısı olur mu? avını kendi yaratıyor, sonra onu avlamaya çalışıyor. evvela buluyor, kendi eserini buluyor, sonra onu arıyor. kendi kendisiyle saklambaç oynayan bu delinin yanında tımarhanelik deliler daha normal değil midirler?''

"mesela bakınız, ben ümit kelimesinin aynı zamanda korku ifade ettiğini Düşünürüm. çünkü ümit, olması ve olmaması ihtimali olan bir şeyin olacağını farz etmektir.fakat böyle bir faraziye o şeyin olmaması korkusu devam ettikçe mümkündür ve o korku nispetinde kuvvetlidir"