mütevazı kişiliği ile övünen insan

Biraz tuhaftır.
Mütevaziysen ne diye övünüyon hacı derler insana. Dediler. (Hacı demediler, demesinler de zaten.)

Övünmüyorum da diyemezsin ki şimdi. Edilmiş bir laf var ortada. Neyse eğer ortada iki ucu boklu bir değnek varsa ortasından tutmakta fayda var. Hem bok bulaşmaz hem de dengede durur. Boklu ucuyla milleti dürtersin falan, komiklikler.

Aksi halde Kalbim kırılır, hakarete uğramış hissederim, aşağılandığımı düşünürüm ve hepsinden önemlisi üzülürüm.

övünmelidir, hak ediyor çünkü. ancak kendiyle baş başa kaldığı zaman.

yoksa yüze vurulan iyiliğin iyilik olmaması, Av için kuşlara atılan yemin cömertlik olmaması gibidir. art ile eksi=eksi, yaptığın iş ekşi olur dolayısıyla.

fazla tevazu kibirden gelir sözünü anımsattıran insandır.