gerçek manada bir ülkenin gelişmişlik düzeyi ile doğru orantılı bir sistemdir. türkiye'de de şaşırtmayacağı üzere böyle bir sistem yok denecek kıvamda.
acı bir tecrübem olduğu için, bu konu ile alakalı söyleyecek bir kaç şeyim var.
sahiplendiğim köpeği, dostum bıdığı eskişehir'den ankara'ya, oradan bulunduğum yere getirmek istemiştim. ancak önce ankara'ya hızlı trenle gitmem, oradan uçakla elazığ'a gelmem gerekiyordu.
hızlı trende benimle birlikte gelebilmesi için başka bir insan gibi bilet aldım. hiç önemli değil. fazlasını da hak eder. ama niye olsun? niye bir canlı, bir dost benimsenen o varlık başkası tarafından kabul görmesin hiç de zararı yok iken?...
neyse hızlı tren faslı kolay bitti ankara'da tren garında indik, indikten sonra hava aldık gezdik bir saat kadar ondan sonra çok geç olmadan elazığ'a mümkün mertebe en masrafsız şekilde gelebilmenin yöntemini aradım. sağlık karnesi bulunduğu halde otobüs firmaları kabul etmedi, bazıları bagajda bazıları uyutulmuş halde bagajda götürebileceğimi söylediler. kapattım telefonu. sadece uçakla götürebileceğimi fark ettim ancak elimdeki para ile sadece ben dönebilirdim. onsuz ayrılmazdım da. neyse o dönemki kız arkadaşımı arayıp durumu anlattım, umut verici konuşup bir yerden para ayarlayabileceğini söyledi. ''oldu bu iş.'' diye düşünüp havaalanına gitmeye karar verdim. tren garından havaalanına giden servislere binmem gerekiyordu. hiç ankara'ya gitmemiş biri değilim ama, tren garında ne işim olacaktı da, o muhiti bilecektim? yoksa otobüsle de gidebilirdim havaalanına. neyse, servis de ıkış tıkış olunca hayvancağızı daha bir bagaja koyma hevesleri arttı. aklım çıktı, yani her saniye ''ya şu an nefessizse, ya şu saniyelerde ölüyorsa'' gibi cümleler kurup boncuk boncuk terledim havaalanına gidene kadar.
neyse geldik havaalanına. bagajdan, kafesinden canlı çıkınca resmen orgazm yaşadım. yani elden ayaktan kesildim ya. sarıldım bildiğin. neyse içeri girdik ve bilet sormaya başladım ben. en yakın uçuşun 8 saat sonra olacağını öğrendim.
bu süreçte para ayarlamaya çalışıyorum, acıkıyorum paramı harcayamıyorum, dostumu alamadan gitme ihtimali vs. yani hayatımın en rezalet günüydü amına koyim be.
uçakla geldik velhasıl. geçti gitti. ama bu tedirginlikleri, korkuları yaşatan sistemi sikeyim ben. olmayan sistemi yani.