öncelikle cins, kelimesi cinsten olursa iyi olur gibi. başlık bu haliyle gözümü ısırıyor.
gelelim meseleye, insan engin denizler kadar geniş mezhepli değilse sevgilisinin karşı cinsten arkadaşlarına karşı her zaman mesafeli olur ve bu ilkellik olarak adlandırılmamalı. elbette ki insan sevdiğini kıskanabilir. tabi ki insanlar cinsiyet ayırt etmeksizin arkadaş edinmeliler, yani erkeklerin kadın arkadaşı ya da kadınların erkek arkadaşı olmaz diye bir şey olamaz ama mesafe önemli. benim için sevgilimin erkek arkadaşları olmasında problem yok ama asla aşırıya kaçan samimiyet ya da laubali tavırlar olmamalı.
geçenlerde pistanthrophobia adlı bir fobiden bahsetmiştim. bu meselede bu fobi de devreye giriyor. yani insanın yaşadığı kötü bir tecrübe yeni ilişkilerinde kendini sınırlamasına sebep oluyor ki bence bu sağlıklı değil. adam olmak cinsiyet değil, şahsiyet meselesi demiş, üstad necip fazıl. herkesi herkesi kefeye koymamak gerekir.
yine de ben her zaman açıklıktan yanayım, rahatsız olduğum bir durum olduğunda söylerim, eğer sevgilinizin karşı cinsten arkadaşı ile ilgili karnınızı ağrıtan bir durum varsa, en iyisi bunu uzatmadan söylemektir. kimse boş yere ne kendini ne de sevdiğini üzsün, söyleyin gitsin.