Kimseye atıfta bulunmak istemiyorum ama şiir sevmeyen, kendini de, insanları da, hayvanları da doğayı da hayatı da sevmez. Hayal kurmayı bilmez, yeni maceralara dalmaz, monoton bir hayat yaşar. Şiir sonu olmayan bu ummandır. Bir gün bir dizede kendini bulmayan, ağlamayan, gülmeyen, öfkelenmeyen gerçek manada aşık da olamaz.