herkes her şeyi sevemez bittabi. bu evvela eşyanın tabiatına ters. doğa kanunlarına aykırı. "ama"dan önceki beyanlarımdan ödün vermediğimi belirterek. şiir sevmeyen insanları anlamakta zorlanıyor bazen insan.
çocukluk arkadaşım, halen hayatta olan kadim dostum da oldum olası sevmez şiiri. "sevemiyorum arkadaş zorla mı?" der geçer eleştirdiğim vakit. iki satıra sığdırılmış koca dünyalardan örnek veririm, herifte kafa mekanik, mühendis kafası. "ne var bunda basit bir söz sanatı" der. "eee sen de yap görelim" derim. "değmez ki kafa yormaya" diyerek inatlaşır. beceremediği için "kedi uzanamadığı ciğere pis" der misali kıskandığını düşünerek üstelerim: "gıpta ediyorsun ama kendin beceremediğin için böyle diyorsun. " yine mekanik bir el cevap: "hastalıklı beyinler şiire sarar." böyle böyle sonunda dayanamam veririm ayarı: "sendeki hastalık şairlerde olsaydı lafla peynir gemisi yürütürlerdi." damarına bastığım için mecburen susar. kadehini uzatır ama lafı uzatmaz. "sevmiyorum o kadar". özdemir asaf'tan iki dizelik mekanik bir şiir söylerim. samimiyetle gülümser. şerefe. fondaki anason kokan şarkıyı mırıldanır. o da kendi halinde bir şiir oysa.