Bunu hep yaparım, birçoğumuz da yapar. sorun ne kadar büyükse o sorunu kapının altına, halının altına yani göremeyeceğimiz bir yere süpürmek daha kolay oluyor ya da bize öyle geliyor. en sonunda halıda gözle görülür bir tümsek oluşuyor. hayatta yeteri kadar tümsek yokmuş gibi. veyahut kapı kapanmıyor. oysa ki ben odamın kapısı kapalı olsun istiyorum. bukowski diyor ya, "Benim için dünyanın en güzel manzarası; içinde yalnız olduğum bir odanın kapalı kapısıdır." ben de o manzaraya bayılıyorum.
sorunları kapının altına süpürmek
Daha büyük hastalıklara yol açar. İnsan ilişkilerinde bunu yapmak sorunların devam etmesi ya da çözümsüz bırakılması işine mi geliyor gerçekten bu sorunu çözmek istemiyor mu ki kaçıyor bundan intibası uyandırıyor. Deneyip bulamama yılgınlığı buna dahil değil.