Çok üzgünüm sözlük. Sebebi çok saçma gelebilir ama saksıdaki çiçeklerimden biri ölmüş. Ayrım yapamıyorum canlılar arasında. Sırf ses çıkaramıyor diye, bitki işte diyip geçemiyorum. Kedim, köpeğim ölse bu kadar üzülürdüm.
Ve içlerinde en güzel olanıydı. Sabah muhteşem bir şekilde filizlenmişti. Öyle dik duruyordu ki... Akşam geldiğimde bildiğin gövdesi tüm sertliğini kaybetmiş şekilde toprağa yatmış halde buldum.
Onun hayat bulmasına ben vesile olmuştum. Kim bilir onlar da hayvanlar gibi doğduklarında aynı evi paylaştığı insanı tanıyordur ve benimsiyordur belki.
Belki de sabah ben onu çok iyi sanırken bana derdini anlatmaya çalıştı ama işte...