3 harika günün ardından yine her şey karanlığa gömülmüş gibi...
Bugün ülkesine uçtu. Arkasından baktım. Hayatımda hiç bu kadar genç, enerjik ve mutlu hissetmezken; dudakları dudaklarımdan, ayrılıp gözümden kaybolurken birden yaşlandım...
Zaman öyle yavaşladı, adımlarım öyle ağırlaştı ki, ben eve varana o çoktan evindeydi.
10 gün , sadece 10 gün sonra yine kavuşacağım. Ama sanki 5 yıl bekleyecekmişim gibi... Birkaç altın sarısı saç telinin olduğu tokası, su içtiği şişe kaldı elimde.
Aah doğa anne! Benim için böyle güzel bir Sürprizin olacağını bilseydim 27 yıl sadece beklerdim. Tepeden tırnağa nasıl yenilenmiş, nasıl baştan yaratılmış hissediyorum kendim anlatamam. Görenler bile şaşırıyor, yüzümdeki ışıltıya, gözlerimdeki gülümsemeye.
Her şeye anlam yüklemekten kafayı yiyeceğim. Kumsalda ayaklarının altına yapışıp tekrar düşen kum tanelerini bile tek tek toplamak istiyorum, bulup. Ve ben, bendeki bu delilik halini çok seviyorum.