resmen çektiğim dertlerin, edilecek küfre değmez insanların tadı ağzıma geliyor artık. yorulmaktan yoruldum. şurda etrafıma bakıyorum da, iki derdimi birine anlatayım desem, sohbet edeyim kaynatayım desem dinleyen yok, dinlemiş gibi yapılıyor hep. hep bir ayak üstülük, geçiştirilme veya mesela dertlerim küçük görülüyor, önemsenmiyor, ''seninki de dert mi?'' cümlesini duyuyorum vs.
uzun bir süredir başa alıp alıp gerçekleşen süreç şöyle;
1. bu ne ya? noluyor lan? allah belanı versin!
2. iğreniyorum-acıyorum-acıyarak gülüyorum.
3. siktirin gidin.
yoruldum, cidden yaşamak büyük iş, gerçekten öyle. insanlarla ve kendinle, insanlara ve kendine rağmen yaşamak, insan kalabilmek çok zor.