çok iyiyim lan. dibine kadar özgür hissediyorum. fark ettim ki asıl özgürlük kaybetmekten korkmamakmış. ailem de dahi kaybetmekten korktuğum ne bir arkadaşım ne de başka bir insan var. söz konusu canlı ise kaybetmek kaderdir zaten. bu hayatta her şey gelir insanın başına. sonra anlarsın ki ölüm bile basit bir olay, sonuçta yaşama içgüdü ile barınan bencil varlıklarız. sözde duygusal canlılarız ama var olmak adına her şeyi yapıyoruz. bunları görünce bir robot gibi delicesine çalışmayı diğer yandan da tutkularımı sürekli diri tutmayı öğrendim.
çok ilginç.. hayatımızın her döneminde sarsıcı tecrübeler yaşıyoruz. her tecrübe bizi sağlamlaştırıyor ve hayat karşı yansıttığımız rengi daha belirgin kılıyor. her tecrübeden sonra akıllanıyoruz ve bir daha hata yapmamaya karar veriyoruz ama bu sefer yine ve yeniden yeni bir tecrübe geçiriyoruz. bir sonraki adımı hiç bir zaman kestiremiyoruz. öngörülü oluşumuz az buçuk kurtarıyor, bizi aziz yapmıyor.
gerçek hayatta önce test çözüyoruz sonra dersi alıyoruz. hayatımız son nefese kadar hep bu şekilde devam ediyor. insan doğasına uygun ama sinir bozucu. zaten insanın ütopyaları da doğasına aykırıdır her daim.