Tüm fedakarlıklar, iyilikler, iyi niyetler meğerse bir hiç uğruna imiş, oysa her horoz ve tavuk muhteşem "zengin" bir vadiyi "çöplüğe" çevirirmiş sırf sesleri daha çok çıksın, kendi benliklerini ve iktidar hırslarını tatmin etmek için. Empati, hoş görü meğerse yalanmış, bilgi en büyük zenginlikmiş de asıl insanın kalbi zengin olmalıymış. Çakallar ve sıçanlar kıskançlık ve haset ile pusuda beklemiş de bunca zaman, haince fırsat bulmuşlar. Çok yazık olmuş, çok yazık !