tasavvuf bir tarikat değil, bir öğreti ve yaşam biçimidir. tasavvuf ehli, gerçek dünya ile bağını koparmış ve gönül yolu ile yaradan'a yakın olmayı tercih etmiştir. birçok yönüyle hristiyan inancındaki mistisizme benzediğini söyleyenler de var, bu görüşü reddedenler de var. saf bir bağlılık ve koşulsuz bir itaat vardır.
yunus emre'nin:
''okudum bildim deme, çok tâat kıldım deme,
eri hakk'ı bilmezsen bu boşuna emektir''
dizeleri buna örnektir. okumak ya da ibadet etmek yetmez, yaradan'ın varlığını şüpheye yer vermeksizin kabullenme olmalıdır. tasavvuf ehli, başta ego olmak üzere, insanı kötü davranışları sevk edecek bütün şeylerden kendilerini arındırmaya çalışıp, iyi insan olma çabasında olmuşlardır. buradaki en önemli ayrıntı insanın kendini terbiye edebilmesidir. ruhunu ve bedenin dünyevi olgulardan arındırıp, sonsuz hiçlik'e kavuşabilmesidir.