Yaptıktan sonra düşünüyorum bazen ve bu huyumdan nefret ediyorum.
Genelde aldığım kötü kararlar hep anksiyete ataklarım altında çıkıyor. Biraz oturup sakince düşünsem belki çok güzel olacak ama yok, illa ortalığı yıkıp, çekip gideceğim ve sonra düşüneceğim. En kötü yanı da tükürdüğümü yalıyor gibi görünmem.
Yazmak benim için her şey. İyi ya da kötü işte... Ama şu öfkeli anlarımda karar verme huyumdan nasıl kurtulacağımı bilmiyorum maalesef. Oysaki birkaç sene öncesine kadar ' 5 düşünüp bir hareket eden adam ' derlerdi benim hakkımda. Bir şeyler adamı değiştiriyor.
Sagopa kajmer'in bir şarkısında çok güzel bir söz vardı bu durum özetleyen :
Yaşama dahil oldukça sistemlerin aynı kalmaz.
Şu an olduğu gibi otobüs yolculukları işkence olur. Hele önünüze yaşlı bir amca/teyze oturup da koltuğu yasladıysa bitti. Kaldır diyemiyorsunuz haliyle.
Merak ediyorum, neden Türkiye'de her şey kısa boylulara özel yapılıyor? Yan çaprazımda oturan kız 1,75 boylarında ama ayaklarını kendine çekmiş bir şekilde gidiyor. Ulan ben 1,90 adamım. Ayaklarımı kendime çekeyim desem ayaklarım 46 numara benim. Yanımda da cam kenarına asla oturmayan kilolu bir arkadaşım var sağ olsun. Yani önlerden ve yanlardan işgal altındayım.
Zaten babam adımı Taylan koymuş. Bir de siz vurmayın artık. Daha 10 saat yolum var.
Merak ediyorum, neden Türkiye'de her şey kısa boylulara özel yapılıyor? Yan çaprazımda oturan kız 1,75 boylarında ama ayaklarını kendine çekmiş bir şekilde gidiyor. Ulan ben 1,90 adamım. Ayaklarımı kendime çekeyim desem ayaklarım 46 numara benim. Yanımda da cam kenarına asla oturmayan kilolu bir arkadaşım var sağ olsun. Yani önlerden ve yanlardan işgal altındayım.
Zaten babam adımı Taylan koymuş. Bir de siz vurmayın artık. Daha 10 saat yolum var.