bir tanımını yapmak popülerleşmesine neden olabilir kaygısıyla -ki popüler kültürün antitezidir bu anlamda.- tanımından imtina edilir çoğunlukla.
yine de tanımlamak geldi içimden:
kaybeden olmaktan keyif alanların, imkansızı hayal ederek onun peşinden koşanların, rasyonellik yerine irrasyonelliği hayatının merkezine koyanların, günah sayılan ne varsa umursamayanların, küfrü estetik hitabet sanatı olarak icra edenlerin kulağı, gözü, sesi, ağzı, dili, hissiyatıdır.
marcus de sade'in yatak odasında felsefesiyle başlamamanızı tavsiye ederim. zira iğrenebilir hatta kusabilirsiniz.