yüz

ontolojik sancilarimin merhemi
İçsel olanın kamusallaştırıldığı yer. Yüz, hem sahibine ihanet eden ( gayri iradi olarak surat ekşitme ya da yüz kızarmasında olduğu gibi ) hem de arkasına gizlenebileceğiniz bir kalkan ya da peçe. Savunma duvarlarını indirerek toplumsal ilişkinin hayhuyuna katılmak ile iç dünyasının özel mekânını muhafaza etmek arasında bocalar. Kılık değiştirmek ya da maske takmanın özgürleştirici olanaklarından yararlanma imkânını tam da bu ihtiyaçtan doğar.