zengin sözlük ağlama duvarı

altıncı sınıfta aşık olduğum hanımefendi ile geçen ay patoloji dersinde karşılaştım ve sekiz sene sonra bile aşık olduğumu fark ettim ama şu an sevgilisi var . üzgünüm.


edit: şimdi düşünüyorumda yok be aşık falan değilmişim altıncı sınıfta da aşık değildim heralde.

Yaşadığım bir takım şeylerden dolayı nasıl biri olduğumu unuttum. Ben bunu severim ben bunu yaparm gibi cümleleri kurmayalı o kadar uzun zaman olmuş ki kendimle ilgili çoğu şeyi unutmuşum. Beni çok eskiden tanıyan ama samimi olmadığım birine ben nasıldım diye sordum. Başkasına kendimi sordum neleri sever neler yapar hayallerim neydi diye sordum. Bunun ne kadar can yakıcı olduğunu tarif edemem. Uzun uzun anlattı kendimi bir başkasından dinledim. Ne güzel bir insanmışım ben dedim ne güzel şeyler yaparmışım. Sonra döndüm baktım kendime ne kadar uzaklaşmışım benliğimden. Kendimden özür diliyorum bunları kendime yapmamalıymışım.

Ağzımı açarsam susamayacağım. Mesela en yakınlarımdan yediğim kazıklar , düşüncesiz insanların kullanıp bir kenara atmaları , güldüğünde yüzünü yumuşak görmeleri filan.
Ve sonra gülmemeyi öğrendim , insanlara da merhamet etmek içimden gelmiyor. Herkes hakettiğini yaşar , inşallah hakkımız mevla katında saklıdır , zira biz kimsenin hakkını yemedik.