ben ilkokuldayken, babamla yalnız yaşadık bir süre. çocukken gözümde bir devdi babam, bir dağ. annem kanser tedavisi gördüğü için hastanede yattığı zamanlar babamla yalnızdık evde. hayal meyal hatırlıyorum, böyle fluğ birkaç an.
evde bulaşıklar dağ gibi olurdu o zamanlar, arada bir teyzem gelir evi toparlardı, babamla ben odamdayken sessiz sessiz konuşurlardı. tam anlayamıyordum da ne olduğunu ben, sadece annem hasta diyordum. başka bir şey yok. ekleyemiyordum ki üstüne, çocuktum.
kendi odamda otururken, babam yalnız başına oturma odasında gazete okuyordu bir gün hiç unutamıyorum. artık canım sıkıldı ve ''baba dışarı gidelim'' dedim. okuduğum ilkokulla evimiz arasında 5 dakikalık yürüme mesafesi vardı. sonbahar başları gibiydi hava üşütüyordu yani. topumu alıp gittik okulun bahçesine. babamla voleybol oynamaya başladık gidince. o topu bilerek kaçırır ve gülerdi. gülüşü de çok güzeldi. kesikti biraz ama iyiydi yani. ama ben hissediyordum işte amına koyim, annem ölecekti, babam ve ben kalacaktık sadece. o yıllar içimde hep buruk. şimdi annem var, babam yok. sikeyim böyle devri devranı.
evde bulaşıklar dağ gibi olurdu o zamanlar, arada bir teyzem gelir evi toparlardı, babamla ben odamdayken sessiz sessiz konuşurlardı. tam anlayamıyordum da ne olduğunu ben, sadece annem hasta diyordum. başka bir şey yok. ekleyemiyordum ki üstüne, çocuktum.
kendi odamda otururken, babam yalnız başına oturma odasında gazete okuyordu bir gün hiç unutamıyorum. artık canım sıkıldı ve ''baba dışarı gidelim'' dedim. okuduğum ilkokulla evimiz arasında 5 dakikalık yürüme mesafesi vardı. sonbahar başları gibiydi hava üşütüyordu yani. topumu alıp gittik okulun bahçesine. babamla voleybol oynamaya başladık gidince. o topu bilerek kaçırır ve gülerdi. gülüşü de çok güzeldi. kesikti biraz ama iyiydi yani. ama ben hissediyordum işte amına koyim, annem ölecekti, babam ve ben kalacaktık sadece. o yıllar içimde hep buruk. şimdi annem var, babam yok. sikeyim böyle devri devranı.
