beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın

avni
ilkin dedemle dinlemiştim. yaşım gereği olmalı kuyu ve merdiven hem kavram hem de karşılık geldikleri nesneler olarak çekti beni. çoğu insanın cesaret edemeyeceği yüksekliklere ve derinliklere merdivenlerle çıktım ve indim yaşamım boyunca.
sonra babamla birlikte sayısız kere dinledim bu şarkıyı. her seferinde dedem aklıma geldi. bir keresinde babam "herkes herkesi merdivensiz bırakabilir evlat yaşamın kuralı bu sen kendini merdivensiz bırakma." demişti.
hala severek dinlerim ve dedemle babam aklıma gelir hep bu şarkıyı dinlerken. kendi merdivenim ve kuyumla birlikte ve gönül rahatlığıyla "kimse kimseyi merdivensiz bırakamaz." derim.