Güç veriyor esasen uzun vadede. Zira hoşlandığın insana tavizler veriyorsun neticede bu tavizler senden götürüyor bir şeyleri ve artık gitmeyecek.
bir insandan soğumak
ilginç bir olay.
bir gün konuşmazsan eksikliğini hissedeceğin bir kişiye anında yokluğu varlığı hiçmiş gibi soğukluk hissedilebilir.
sadece ufak bir burukluk bırakır insanın içinde geçen zamanına. üzücü.
bir gün konuşmazsan eksikliğini hissedeceğin bir kişiye anında yokluğu varlığı hiçmiş gibi soğukluk hissedilebilir.
sadece ufak bir burukluk bırakır insanın içinde geçen zamanına. üzücü.
yalan söylemesi, sizi ard arda kırması vs daha bir çok sebebi olabilir.
Benim için kabul edilmesi zor, bu nedenle de kolay ve hızlı olmayan süreçtir.
"Aşkın gözü kördür" klişesini evirerek, insanların sevgi duyduğu kişilere karşı hoşgörü diyerek kısır bir tanım yapabileceğimiz bir tür zaafları olduğu sonucunu elde edebiliriz.
Efenim hal böyle olunca, insan sahip olduğu bazı kırmızı-yeşil-sarı noktalarını o kişilere karşı uygulayamaz oluyor. Normal şartlarda tanımadığı birinde benzer tavırları görse ivedilikle soğuyup tiksinecekken, sevdiği insanlarda bu mekanizma çalışmıyor.
Şimdi tabi "ulan madem davranışlarını sevmiyorum, neden bu insanı sevip, beğenmediğim yönlerini gözardı ediyorum?" Sorunsalı aklınıza gelebilir.
*ara bilgi*
Sebepli şeyleri yinelemek yahut terk etmek kolaydır. Akta sebep olan koşullar ortadan kalkarsa yapmanızı gerektirecek hiçbir şey kalmaz.
*ara bilgi son*
Şimdi bu ara bilgi ışığında şunu düşünebiliriz:
Bazı insanları davranışları vs özellikleri nedeniyle severiz. Bu nedenle bir süre sonra sevdiğimiz davranışları değişmeye başlayınca -kaldı ki insanlar ilişkilerin başlarında kendini beğendirme çabasıyla şekilden şekle girer- artık sizde onu sevmek için bir sebep kalmamıştır. Sonuç olarak o kişiden soğursunuz.
Bazı insanları ise koşulsuz, sebepsiz severiz. Hal böyle olunca, ağzımıza sıçsalar da sevmeye devam ederiz.
"Aşkın gözü kördür" klişesini evirerek, insanların sevgi duyduğu kişilere karşı hoşgörü diyerek kısır bir tanım yapabileceğimiz bir tür zaafları olduğu sonucunu elde edebiliriz.
Efenim hal böyle olunca, insan sahip olduğu bazı kırmızı-yeşil-sarı noktalarını o kişilere karşı uygulayamaz oluyor. Normal şartlarda tanımadığı birinde benzer tavırları görse ivedilikle soğuyup tiksinecekken, sevdiği insanlarda bu mekanizma çalışmıyor.
Şimdi tabi "ulan madem davranışlarını sevmiyorum, neden bu insanı sevip, beğenmediğim yönlerini gözardı ediyorum?" Sorunsalı aklınıza gelebilir.
*ara bilgi*
Sebepli şeyleri yinelemek yahut terk etmek kolaydır. Akta sebep olan koşullar ortadan kalkarsa yapmanızı gerektirecek hiçbir şey kalmaz.
*ara bilgi son*
Şimdi bu ara bilgi ışığında şunu düşünebiliriz:
Bazı insanları davranışları vs özellikleri nedeniyle severiz. Bu nedenle bir süre sonra sevdiğimiz davranışları değişmeye başlayınca -kaldı ki insanlar ilişkilerin başlarında kendini beğendirme çabasıyla şekilden şekle girer- artık sizde onu sevmek için bir sebep kalmamıştır. Sonuç olarak o kişiden soğursunuz.
Bazı insanları ise koşulsuz, sebepsiz severiz. Hal böyle olunca, ağzımıza sıçsalar da sevmeye devam ederiz.
nezaket ve anlayış yoksunu insanlara katlanamam. Bu yüzden bu sebep dışında kolay kolay soğumam çünkü insan olmanın olayı budur ama bahsettiğim hususlar da insan olmanın gerekliliklerindendir ve eksik olanları insan sıfatında görmüyorum.
Hayatın akışında çok kez başa gelendir.
Algoritması basit. Ortada şartlı bir sevgi olacak bir kere bunun için. Zaman içinde sevgiyi ayakta tutan şartlardan bir ya da birkaçında eksiklikler görülmeye başlayacak. Akabinde de soğuma kendiliğinden gelecek.
Koşulsuz sevginin olduğu hiçbir ilişkide öyle eften püften sebeplerle soğumaz taraflar birbirlerinden, geçin onu.
Algoritması basit. Ortada şartlı bir sevgi olacak bir kere bunun için. Zaman içinde sevgiyi ayakta tutan şartlardan bir ya da birkaçında eksiklikler görülmeye başlayacak. Akabinde de soğuma kendiliğinden gelecek.
Koşulsuz sevginin olduğu hiçbir ilişkide öyle eften püften sebeplerle soğumaz taraflar birbirlerinden, geçin onu.