die leiden des jungen werthers

ontolojik sancilarimin merhemi
'içimden, göğsümü parçalamak ve beynimi dağıtmak geliyor; insanların, birbirleri için ne kadar az anlamları var. ah! sevgi, sevinç, yakınlık ve coşku kendi içimden gelmiyorsa, bir başkası da bunları veremeyecektir bana; soğuk ve güçsüz bir halde karşımda duran birini, ben de mutlulukla dolup taşan yüreğimle mutlu edemem.''
niye bele uzundur yollar
hala okumadığım kitap. özellikle bu kitap ve oğuz atay'ın tutunamayanlar'ı , bende acıdan uzak durmak için duruma bulaşmama hissi uyandırıyor. sanki tam tamına beni anlatan kitaplar ve okumamalıymışım gibi, sırf kendimi üzmemek için, dibe çok batmamak için.