dil

ötekiyle etkileşimi sağlayan bir boşunalık olabiliyor bazen. dilin artık gereksiz, hurdaya çıkmış bir araca dönüşeceği ilişkinin öznesine rastladığım an onu bu dünyadan sıyırıp kendi uzayıma sürüklüyorum.

Kaçacağı deliği arar. Zaten dil günahlarından böyle arınır. Sulamak gerekir onu. Sudan temizi var mıdır ? Fuzuli dedemizin söylediği gibi.

fikrin cezaevi, tin'i gözle görünmez zincirlere vuran gaddar bir şekil. bazı şeyleri dile, cümleye ya da kelimeye dökerken hissetmiş olabilrsiniz, o şeyin anlamını yitirdiğini düşünmüş olmanız yani.
sanki anlatınca, hissedilen sakatlanacak, gerçek anlamı o kelimeler veremeyecek gibi.. bunu hep hissedin, çünkü hep var, hep öyle.

sözlerle konuşmayı öğrendiğimiz günden itibaren değişti kaderimiz. inanmayan dönsün baksın.

Bir milletin, bayrağıyla birlikte en önemli iki sembolünden biridir ve mutlak suretle korunup bozulması engellenmelidir. Şahsen dil kurallarını çiğneyenlerin ulusal bayrağını yere atıp çiğneyenlerden farkları yok gözümde. Baktığım yer tam olarak burası. Bu yüzden konu dil olunca kesinlikle esneklik gösteremiyorum, affola.

Eğer ana dilimizin kurallarına uymak bize zor geliyorsa ve bu kuralların savunucularına diş bileyebiliyorsak o ulusun bir parçası oluşumuzu sorgulamalıyız.