2016-2017 sezonunu eredivisie'de şampiyon tamamlayan takım.
geçtiğimiz sezon benim için çok değerli iki futbol takımı vardı. monaco ve feyenoord. olağan akışı değiştiren, akılda kalacak iki performans. monaco'dan sonra bahsederim, onlarınki daha taktiksel bir başarı.
feyenoord, tamamen taraftarıyla yaşayan bir takım. 10 gol yedikleri maçtan bir hafta sonra yine 50 bin kişinin forma giyip desteklediği, taraftarının serseriliği ve aşkıyla meşhur. feyenoord taraftarının tutkusu, hollanda gibi küçük bir ülkenin nasıl her dönemde bu kadar yetenekli oyuncular yetiştirebildiğini anlamak için bakacağımız yerlerden biri.
bu sezon neredeyse tüm maçlarını izledim. sağolsun knvb yönetimi maçlarını genelde pazar gününe koydu.
-görüşemeyiz çünkü feyenoord'un maçı var.
-ben içeriye gideyim maç var. feyenoord?
yemek saatleri, gezmeler, buluşmalar, içmeler, mangallar, yatışlar hep feyenoord'a göre ayarlandı. çamaşırlarımın beyazlığını omo'ya, evde kalmamı feyenoord'a borçluyum. mutluyum. insanlara bunu anlatmakta zorlanıyorum. çok da uğraşmıyorum aslında. "burada atılan 3-5 golden daha fazlası var." demem yetmiyor çünkü.
ve beni hiç kimse bu adamların bu işi öncelikle para için yaptığına inandıramaz. mümkün değil. feyenoord futbolcularının sezon boyunca gösterdiği tavır, bir mahalle takımının, birbiriyle çocukluktan arkadaş olan adamların hareketlerinden farksızdı. kazandıklarında da, kaybettiklerinde de.
bu amatör hal, neredeyse şampiyonluğu kaybettirecekti. ancak son heracles maçında takım ve taraftar ne kadar istediğini daha ilk saniyelerde hissettirdi. superclasico'da bile görülemeyecek bir stadyum atmosferi.. o gün orada olmayı çok isterdim.
henüz 38. saniyede kuyt takımını öne geçirdikten sonra yaşanan sevinçte malzemeciler dahil yedek kulübesi kuyt'a koşuyor:
golün ve taraftarın sevincinin farklı açılardan görüntüsü:
stadyuma giremeyen feyenoord taraftarları:
maç 2-0 olduğunda tribünler ağlamak ve gülmek arasında kısa geçişler yaşıyor:
dışarıda omuzlardaki feyenoord taraftarı:
maçın özeti:
geçtiğimiz sezon benim için çok değerli iki futbol takımı vardı. monaco ve feyenoord. olağan akışı değiştiren, akılda kalacak iki performans. monaco'dan sonra bahsederim, onlarınki daha taktiksel bir başarı.
feyenoord, tamamen taraftarıyla yaşayan bir takım. 10 gol yedikleri maçtan bir hafta sonra yine 50 bin kişinin forma giyip desteklediği, taraftarının serseriliği ve aşkıyla meşhur. feyenoord taraftarının tutkusu, hollanda gibi küçük bir ülkenin nasıl her dönemde bu kadar yetenekli oyuncular yetiştirebildiğini anlamak için bakacağımız yerlerden biri.
bu sezon neredeyse tüm maçlarını izledim. sağolsun knvb yönetimi maçlarını genelde pazar gününe koydu.
-görüşemeyiz çünkü feyenoord'un maçı var.
-ben içeriye gideyim maç var. feyenoord?
yemek saatleri, gezmeler, buluşmalar, içmeler, mangallar, yatışlar hep feyenoord'a göre ayarlandı. çamaşırlarımın beyazlığını omo'ya, evde kalmamı feyenoord'a borçluyum. mutluyum. insanlara bunu anlatmakta zorlanıyorum. çok da uğraşmıyorum aslında. "burada atılan 3-5 golden daha fazlası var." demem yetmiyor çünkü.
ve beni hiç kimse bu adamların bu işi öncelikle para için yaptığına inandıramaz. mümkün değil. feyenoord futbolcularının sezon boyunca gösterdiği tavır, bir mahalle takımının, birbiriyle çocukluktan arkadaş olan adamların hareketlerinden farksızdı. kazandıklarında da, kaybettiklerinde de.
bu amatör hal, neredeyse şampiyonluğu kaybettirecekti. ancak son heracles maçında takım ve taraftar ne kadar istediğini daha ilk saniyelerde hissettirdi. superclasico'da bile görülemeyecek bir stadyum atmosferi.. o gün orada olmayı çok isterdim.
henüz 38. saniyede kuyt takımını öne geçirdikten sonra yaşanan sevinçte malzemeciler dahil yedek kulübesi kuyt'a koşuyor:
golün ve taraftarın sevincinin farklı açılardan görüntüsü:
stadyuma giremeyen feyenoord taraftarları:
maç 2-0 olduğunda tribünler ağlamak ve gülmek arasında kısa geçişler yaşıyor:
dışarıda omuzlardaki feyenoord taraftarı:
maçın özeti:
