hayatın gerçekleri

genelde inanılması güç olan gerçeklerdir. hani şöyle "hayatın acı gerçekleri" diye bir tabir vardır ya işte tam da o'dur aslında. hiç beklemediğin bir anda beklemediğin bir köşeden yersin o tokadı. öyle ki her gerçeği bilmek iyi değil, bazen bırakmak gerekiyor bazı şeyleri. hayat size bu takım gerçeklerle geliyor ise sırtınızı dönüp kaçın derim ya da çok ama çok güçlüyseniz savaşın derim sonucu bellidir zaten.

Kabullensek de kabullenmesek de yaşadığımız sürece sürekli burun burna kalmak zorunda olduğumuz yazısız kuralvari olaylardır.

Bugün gözlerine bakarken gözlerinizin dolduğu insanın yarın bir başkasının gözlerine bakarken gözleri dolacak ve ona ondan önce tanıdığı herkesin ona giden yolda yaşaması gereken tecrübeler olduğunu söyleyecek mesela.

bir yerde insanlar açlıktan ölüyorken, birileri yemekleri çöpe atıyor..
birileri savaştan çocuklarını kaçırmaya çalışırken, birileri kokteyllere ve davetlerde ne giyeceğine karar veremiyor..

birileri tek bir nefes almak için hastanede çarşafları yırtarken başka bir yerde bu aldığı nefesten bıkıp 'onsuz yaşayamam' deyip intihar etmeye kalkıyor..

ve bir çok insan terbiyeli ve ahlaklı bedeninin içinde fahişe bir ruh taşıdığından bihaber namuslu ve karakterli olduğu sanıyor.

o kadar çok var ki hayatın gerçekleri...

en büyük gerçek ise, insanlara zulmedenler için yanan bir cehennem ateşi var.