pizza olsan da herkesi mutlu edemeyeceğine dair bir anı paylaşmak isterim. geçen günlerde işe giderken insanlık hali cüzdanımı evde unutmuşum. üzerimde allah kuruş para da yok kart falan da yok. ve çıkan öğlen yemeğinde kabak vardı 20 öğlen aç kalsam da yiyeceğim bir yemek türü değildir kabak. pizza olmasak da insanız akşam eve gidene kadar acımdan ölmem diyerek öğlen arası hastanenin değişik yerlerini gezerek oyalanmaya başladım.
bilgi işlemci arkadaşların masasına oturmuş onlarla lak lak ederken hemen yan taraftaki ameliyathaneden personel arkadaşlar pizza söylemişler motorcu arkadaş geldi. gelmesiyle iki poşet pizzayı masada burnumun dibine koyması bir oldu. o esnada bilgi işlemci arkadaşlar, pizza söyleyenleri aradı gelmeleri için. fakat o aç oğlu aç halimle pizzalar anamı ağlatıp durdu.
hayır yani pizza söyleyeceğim diye kimseden 20 lira borç falan da isteyemem dilim terbiyem varmaz.
sayın subaşı'nın teoremini bu anıyla çürüttüğüm için üzgünüm.
bilgi işlemci arkadaşların masasına oturmuş onlarla lak lak ederken hemen yan taraftaki ameliyathaneden personel arkadaşlar pizza söylemişler motorcu arkadaş geldi. gelmesiyle iki poşet pizzayı masada burnumun dibine koyması bir oldu. o esnada bilgi işlemci arkadaşlar, pizza söyleyenleri aradı gelmeleri için. fakat o aç oğlu aç halimle pizzalar anamı ağlatıp durdu.
hayır yani pizza söyleyeceğim diye kimseden 20 lira borç falan da isteyemem dilim terbiyem varmaz.
sayın subaşı'nın teoremini bu anıyla çürüttüğüm için üzgünüm.