hiç uyumadan işe gitmek

Çocukları henüz çok ufak olan çalışan annelerin mütemadiyen yaşadıklarıdır.

Kendileri bizim gibi keyfekeder sosyal medyada takıldıkları için ya da arkadaşlarıyla geç saatlere kadar dışarıda oldukları için falan uykusuz kalmıyorlar tabii. Bu yüzden uykusuzluk denince benim aklıma ilk olarak sabaha kadar bebeğini uyutmaya çalışan anneler geliyor, fosur fosur uyuma fırsatları varken tercihen uyumayanlar ikinci planda.

Dünya üzerinde bundan daha kötü bir mecburiyet var mıdır bilinmez ama inanılmaz kötü ve eziyet olan durum.

57 saat hiç uyumadan 2 günden dörder bacak uçuş yapma rekorum var. Peki İnsan kendisine bu işkenceyi neden yapar ya da yapmıştır, sebebini hatırlamıyorum şu an. Yapmayınız, hiç güzel olmuyor.

Affedersiniz ama ağzıma kürekle vursalar o kadar can yakmaz. Yani demek istediğim zaten iş denen zımbırtıyı hiç sevmem hele ki okullu olmayı... ama bir de en sevdiğim uykuyu tatmadan işe veya okula gitmek eziyet gibi. Defalarca da başıma gelmiştir.

Bir benzeri için

(bkz:hiç uyumadan okula gitmek)