insanın zaman kavramının ölmesi

haftanın yedi günü evde oturan insanların başına en âlâsının geldiği durum, ardından birkaç damla da gözyaşı dökmeyi gerektirir.

cuma günleri hafta sonunun gelişiyle çiçek açan insanların bu coşkuları anlamsız gelir mesela bu kişilere, çünkü hafta sonu dediğinin diğer günlerden hiçbir farkı yoktur.

pazartesi sendromu nedir bilmezler. çünkü o dünyanın en güzel günü olan cumartesi ne yapıyorlarsa pazartesileri de aynılarını yapabilme lüksüne sahiptirler.

böyle anlatınca aşırı süper über muazzam görünen bu durum, işkolik kimseler için elbette öldürmeyip süründüren işkencelerdendir. ama şu kodumun türkiye şartlarında dişe dokunur bir iş sahibi olamamak elbette kişilerin suçu değil.

bakın yine sinirlendim şimdi! sahi, bugün neden pazartesi?!

eğer karşısında bir afet-i devran var ise pek mümkün olan hadise. hatta o kadınsaçlarını öyle bir dağıtır ki dil-i şeyda bin yıllık elemi anda yaşar kaldırır.

'tuvaletteyken zamanın nasıl geçtiğini anlamamak' diye bkz verecektim ama sonra bu başlığı doldurmak da mesele olacağından vazgeçiyorum.