ıslak zemine çorapla basmak

berbat bir histir.

dışarıdan eve girdim. nasıl sıkışmışım ama. bıraktım, bırakıcam. hızlıca attım kendimi wc'ye. dışarı çıkar çıkmaz ayağımda bi ıslaklık hissettim. hem de öyle kuruyunca geçecek cinsten değil. dedim acaba ne ola ki bu?! vardım aile fertlerinin yanına, anlattım durumu. "haa" dedi. yengem kendinden emin tavırla. "çamaşır suyu dökmüştüm biraz"
biraz mı? tuvaletin taşı erimiş yahu ne birazı. yeni aldığım çorapların yarısı bembeyaz olmuş, zebra görünümünü almıştı.

hayata dair iç burkan detaylardandır. çayın içinde çok bekletilen bisküvi ile akrabalığı bulunur.
(bkz:ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi)

yüksek sesle küfür etme nedenidir.

bir de yanımda yedek çorap yoksa ve ayakkabı giymek zorundaysam sinirden kendimi yerim.

lütfen dikkat.

Yeni giyilen hatta yeni alınmış ve ilk kez giyilecek çorabın bir sebepten fark edilmeyen ıslak bir yere basılarak oluşturduğu durumdur. Bir zamanlar beni deli ederdi ama artık yavaştan kabullenme aşamasına girdim. Niye sinir olduğumuzu da bilmiyorum, normalde üstümüze bir kova su dökseler bu kadar etkilemez.