istanbul türküsü

orhan veli kanık'ın güzel bir şiiri.

İstanbul'da Boğaziçi'nde,
Bir fakir Orhan Veliyim;
Veli'nin oğluyum,
Tarifsiz kederler içinde.

O Rumelihisarına oturmuşum;
Oturmuş da bir türkü tutturmuşum;

"İstanbul'un mermer taşları;
Başıma da konuyor, konuyor aman, martı kuşları;
Gözlerimden boşanır hicran yaşları;
Edalım,
Senin yüzünden bu halim."

"İstanbul'un orta yeri sinama;
Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama;
El konuşur, sevişirmiş; bana ne?
Sevdalım,
Boynuna vebalim!"

İstanbul'da, Boğaziçin'deyim;
Bir fakir Orhan Veli;
Veli'nin oğlu;
Tarifsiz kederler içindeyim.
Orhan Veli Kanık