"Sana sarı laleler aldım çiçek pazarından... Sen olmasan.. buralara gelemezdim ben... Sevemezdim bu şehri, anlamazdım dilinden... Nasıl bir sevdaysa bu, karşı koyamam... Dayanamam, kıskanırım seni, paylaşamam..." ((bkz:MFÖ) - Sarı Laleler)
Köpekler kutsalım ama o ayrı konu. İlk kez bu akşam duydum bu sözü. Bundan sonra da aklımda az yer edinmeyecek. Ne zaman yerli yersiz havlamaya kalksalar onlara bu sokakların yalnız kendilerine ait olmadıklarını hatırlatacağım. Susmamakta ısrarcı olanları kendi evime alacağım gerekirse ama bir şekilde susacaklar. Onlar havladıkça ben ağlıyorum çünkü.
kişiden kişiye değişeceği muhakkak. kişinin yaşına, başına, bulunduğu mekana, haleti ruhiyesine değişmeyeceğinin de garantisi yok. işte bu ahvalden biri; ilkokul öğretmenimizin tayininin çıkıp bize veda ederken söylediği şarkının sözleridir efendim. bütün sınıf ağlamıştık. "bekler bizi arkadaşlar yolculuk var"
''bugün günlerden hiç. benim adım yok. kanatlanıyor içimden binlerce siyah kelebek. savruluyor rüzgarda yaprak gibi kalbim, uzaklarda bir yerde. kalbim kayıp.''