ne kadar rezil olursak o kadar iyi

Can Yücel'in Sevgi Duvarı isimli şiirinden bir cümledir.

Sen miydin o, yalnızlığım mıydı yoksa?
Kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi...
Dilimizde akşamdan kalma bir küfür...
Salonlar, piyasalar, sanat sevicileri...
Derdim günüm, insan arasına çıkarmaktı seni.
Yakanda, bir amonyak çiçeği.
Yalnızlığım benim, sidikli kontesim...
Ne kadar rezil olursak o kadar iyi...

Kumkapı meyhanelerine dadandık, Önümüzde Altınbaş, Altın Zincir, fasulye pilakisi...
Ardımızda görevliler, ekipler, Hızır Paşalar,
Sabahları, açıklarda bulurlardı leşimi...
Öyle sıcaktı ki, çöpcülerin elleri...
Çöpcülerin elleriyle okşardım seni...
Yalnızlığım benim, süpürge saçlım...
Ne kadar kötü kokarsak, o kadar iyi...

Baktım gökte, bir kırmızı bir uçak
Bol çelik, bol yıldız, bol insan...
Bir gece, Sevgi Duvarını aştık.
düştüğüm yer öyle açık, seçik ki...
Başucumda bi sen varsın, bi de evren.
Saymıyorum, ölüp ölüp dirilttiklerimi...
Yalnızlığım benim, çoğul türkülerim...
Ne kadar yalansız yaşarsak, o kadar iyi...