17 yaşımdan beri boğuştuğum hastalık.
ellerimi yıkamalarım, duş almalarım ve günde üç defa duş alsam bile geceleri pis hissederek yeniden duş almalarımla başladı.
odamdan mutfağa 12 adımda gitmem gerek diye kendimi şartlandırıp, 12 adımı geçince veya 12 adımı yakalayamayınca tekrar odaya gidip yeniden denemeye çalışmalarımla devam etti.
halı saçaklarını elime cetvel ve makas alıp aynı boyuta getirmeye çalışmak gibi özelliklerim iki sene önceye kadar vardı.
ve hatta sırf mutfağa 12 adımda gidemedim diye bir saat uğraşıp, sınava geç kaldığımı bilirim.
çevremdeki insanlar yapmazsan ne olacak sanki, sebep ne falan diyorlardı. ulan zaten sebebi yok işte.
mesela bizim lavabo musluğu açılırken bazen çok net, bazen çok az bir 'çıt' sesi gelirdi. bazen hiç gelmezdi. işte o ses net çıkmadıkça yarım saat, 45 dk boyu musluğu çevirir dururdum. bazen bir cesaret aman yapmayayım ne olacak yea deyip lavabodan çıkardım ve oturduğum yerde terlemeye başlardım, boynum kasılırdı yapmadığım için. yine gider yapmaya çalışırdım.
hâlâ paragraflarca yazı yazarken, bir harfi yanlış bastım diye yazdığım harfi silmek yerine bütün yazıyı silip baştan yazarım.
bir video izliyorum mesela... ekrana toz veya kirpik düştü. ekranı sildikten sonra videoyu en başa alır izlerim.
bunlar yazabildiklerim. yoksa daha neler var...
yorucu ve hayattan soğutan bir hastalıktır bu. insan kalmadı çevremde bu hastalık yüzünden. konuşacak kimsem kalmadı etrafımda. yalnızlaştım. hâlâ buna zengin hastalığı, uyduruk hastalık diyorlar ya ona üzülüyorum...
ellerimi yıkamalarım, duş almalarım ve günde üç defa duş alsam bile geceleri pis hissederek yeniden duş almalarımla başladı.
odamdan mutfağa 12 adımda gitmem gerek diye kendimi şartlandırıp, 12 adımı geçince veya 12 adımı yakalayamayınca tekrar odaya gidip yeniden denemeye çalışmalarımla devam etti.
halı saçaklarını elime cetvel ve makas alıp aynı boyuta getirmeye çalışmak gibi özelliklerim iki sene önceye kadar vardı.
ve hatta sırf mutfağa 12 adımda gidemedim diye bir saat uğraşıp, sınava geç kaldığımı bilirim.
çevremdeki insanlar yapmazsan ne olacak sanki, sebep ne falan diyorlardı. ulan zaten sebebi yok işte.
mesela bizim lavabo musluğu açılırken bazen çok net, bazen çok az bir 'çıt' sesi gelirdi. bazen hiç gelmezdi. işte o ses net çıkmadıkça yarım saat, 45 dk boyu musluğu çevirir dururdum. bazen bir cesaret aman yapmayayım ne olacak yea deyip lavabodan çıkardım ve oturduğum yerde terlemeye başlardım, boynum kasılırdı yapmadığım için. yine gider yapmaya çalışırdım.
hâlâ paragraflarca yazı yazarken, bir harfi yanlış bastım diye yazdığım harfi silmek yerine bütün yazıyı silip baştan yazarım.
bir video izliyorum mesela... ekrana toz veya kirpik düştü. ekranı sildikten sonra videoyu en başa alır izlerim.
bunlar yazabildiklerim. yoksa daha neler var...
yorucu ve hayattan soğutan bir hastalıktır bu. insan kalmadı çevremde bu hastalık yüzünden. konuşacak kimsem kalmadı etrafımda. yalnızlaştım. hâlâ buna zengin hastalığı, uyduruk hastalık diyorlar ya ona üzülüyorum...
