bazen bir körün parmak uçlarıyla dokunduğu şeyi aklında resmetmesi gibi bir hal alıyor. bazı hisleri yeniden hatırlamak için, tüm o acının ve özlemin yüzünde dolaştırıp parmaklarınızı kısacık aşk ve mutluluk anını çekip alıyorsunuz. özlem o hissi çağırmanın sancısı halini alıyor.
özlem
(bkz:özlem çekene kılavuz)
"Özlem budur işte: bomboş bir varlık ve dopdolu bir yokluk..."
Yalnızca yaşanmışa, sevilmişe ve artık yanında olmayana değil hiç bilinmeyene de duyulabilen histir.
Hiç yaşamadığım mutlu ve huzurlu sabahları özlüyorum ben mesela.
Hiç yaşamadığım mutlu ve huzurlu sabahları özlüyorum ben mesela.
birinin, bir şeyin yoksunluk hissi.