sarhoşluk anıları

yazarların sarhoşken yaptığı saçmalıkları gülerek hatırlamasıdır.

Kafam nasıl güzel taşşak gibi, bir bardayız arkadaşlarla wc'e gittim. Ama nasıl kafam güzelse 88 çiziyorum, hapcı müptezelin teki girdi wc'e halisünasyon mu gördü naptı, burada zikir mi çekilir lan semazen misin sen manyak diye tokat atmaya çalışmıştı.

hatırladıkça tekrar tekrar konuşulan ve her seferinde gülme krizlerine sokan anıdır.

en ilginç sarhoşluk anısı desem yanlış olmaz. hem de en rezilinden.
yıl 2012 kurban bayramı. en sıkı görüştüğüm 2 arkadaşımla mavi göle 100lük votka alıp gittik bayramın 1. gününde. çocuk sayılırız. 19 yaşındayım daha. sarhoş olunca saçmalayan biri değilimdir. ama nasıl olduysa o gün fena sapıttım. hatta sinir krizi diyebiliriz.

baya yavaş gittik fekat sarhoş olduk. derken banklardan birini göle atmak istedim. sadece atmak istedim yani dahası yok. o sırada ümit(halen görüştüğüm yakın bir dostum) kanka yapma ya devletin malına zarar verme' demez mi. ya kardeşim bırak işte zarar verdiğim yok atmak istiyorum sadece dedim. ama yok dikildi karşıma yapma etme diyor. bu dünyanın en saçma tartışması olabilir de. aniden bağırmaya başladım. çekildi kenara ve gittim attım bankı göle. hızımı alamayıp göle atlayıp geri çıktım ve arkadaşların bardaklarını ve şişedeki kalan votkayı da(muhtemelen 4-5 duble) tek seferde içtim ve geri buz gibi göle atladım. bankı aldım suda sürdüm ileri doğru ardından üzerine bindim. bank battıkça suya gömüldüm deliler gibi suya tokatlar yumruklar savurdum ümite bağıra bağıra isyan ederek. o biçim gereksiz ve aptalcaydı. o arada İbrahim de etlerin geri kalanını mangala attı yelliyor ve ara ara bir şeyler söylüyor. bankla boğuşmam yarım saat sürmüştür. hatta bir yerde boğulmak üzere olduğumu hatırlıyorum. sonrası yok. hatırlamıyorum hiç bir şey.

sonrasında bunlar ambulans çağırmış. ambulans sadece beni alıp götürmüş. bunları almamış. biri kazağını diğeri ceketini giydirmiş bana. titreyerek eve gitmişler o halde. gözümü açtığımda dışkapı hastanesindeydim. o kafayla serumun iğnesini çekip çıkardım ve eve gittim.

şimdilerde aklımıza geldikçe bilmeyenlere anlatır ümit. artık rahatsızlık duymuyorum. sadece gülüyoruz.