sokrates'in savunması

platon tarafından diyalog usülü ile yazılan eserde sokrates, mahkemede savunması esnasında mahkeyeme daima ''siz, atina erkekleri'' diye seslenir..

olağanüstü düzeyde retorik sahibi bir kimsenin, yani sokrates'in ölüm cezasına çarptırılması ne acıdır. meletos tarafından dava gerekçesi olarak da sokrates'i daimonik güçlere tapmakla, tanrı tanımazlıkla, gençlerin duygularını kötüye kullanmakla suçlamıştır. bu çok gülünçtür. zira sokrates bile güçlümüştür zaten.

meletos'un argümanlarının içinin boşluğunu gözden kaçırmayan sokrates mahkemeye ve yer yer meletos'a dönerek konuştuğu bir kısım:

''inanılır biri değilsin meletos ve bu noktada söylediklerine kendin bile inanmıyorsun. ey atinalı erkekler, bana öyle geliyor ki, bu bey dava yazısını taşkın bir küstahlık ve gençliğine verilecek bir sorumsuzluk içinde kaleme almış, saygısız bir kötü niyet temsilcisinden başka bir şey değil.''

pek tabii tüm kitap alıntı yapılabilecek düzeyde. yazarı, konusu, işlenişi.. zamandan bağımsız bu neşriyat okunmalı, okutulmalı..

sokrates'in, bir şeyler bildiğini iddia etmenin en büyük cahillik, hiç bir şey bilmediğinin farkında olup da, bir merak ateşiyle yanıp tutuşmanın en büyük bilgelik olduğunu savunduğu eserdir.
filozof demek bilmek demek değildir. bilgiyi aramaktır. bilgiyi hakikat olandan, tasnif etmektir. bence sokrates bu güdünün salt filozoflarıa ait değil, bütün sıradan insanlara yayılmasını istediği savunması yüzünden büyük bir öfkeye uğramıştır. egemenler bütün insanlığın tek kurtuluşunun hakikat savaşçılığı olduğunu gören sokrates'i gözlerini kırpmadan idam etmişlerdir. hegemonya'nın bu tavrında şaşıracak bir şey yoktur.

fakat kölelerin bu idama gözlerini kapamaları, sokrates'i duymazlıktan gelmeleri bu yüz yılda bile beni kahreden bir olgudur.

girişin, kitabın kendisinden daha uzun olduğu zamandan bağımsız platon neşriyatı. ustalık eseridir. platon ve dönemi hakkında bilgi edinmek için ideal eserlerden..