sokrates, konuştuğu kişilere bilhassa sohbetin başında sorular soruyordu. hiçbir şey bilmiyormuş gibi görünmeyi tercih ediyordu. sohbet ilerledikçe çoğu zaman o kişinin fikirlerindeki zayıf noktaları görmesini sağlıyordu. bu durumda o kişi kendisini köşeye sıkışmış hissedebiliyor sonunda hak ile haksızlığı fark edebiliyordu. hiçbir şey bilmiyormuş gibi yapmakla insanları öğrenmeye, doğruyu bulmaya teşvik ediyordu yani. cahil rolü oynayabiliyordu, -ya da aptal gibi görünebiliyordu- ve buna sokratik ironi deniyor.
(bkz:en akıllı kişi neyi bilmediğini bilendir)