bu ve benzeri suçlara verilmesi gereken, en klas cezayı black mirror'un white bear isimli bölümünde görmüştüm. hatta bu bölüm, ciddi manada suç ve ceza kavramlarına level atlatacak türdendi. neyse, önce cezadan biraz bahsedeyim;
Bir gün kadın uyanıyor, elleri bağlı, yerde intihar etmek için kullandığı (öyle düşünmesi istenen) haplar, açık halde bulunan televizyon ve açık televizyondaki bir simge ve baş ağrısı ile uyanıyor. Evin içinde nişanlısı öldürürken kendisinin kameraya aldığı kıza dair fotoğraflar var ve bu fotoğraftaki kızı kendi kızı sanıyor.
Ben kimim? diyor, istemsizce çünkü oraya nasıl geldiği, nerede olduğu bir yana, kendini de tanımıyor. hiçbir şey hatırlamıyor ve sokağa atıyor kendini. sokağa çıkar çıkmaz bir grup insan görüyor, İnsanlar kadını sürekli telefonla ya da kamerayla çekiyor ama asla ve asla konuşmuyorlar. Kadın daha kim olduğunu, nerede olduğunu ve insanların neden garip davrandığını anlayamadan bir adam ve kadın, bu kadını öldürmek için geliyor. Ona yardım etmek isteyen bir kız çıkıyor, kız ”White Bear”(beyaz ayı) parkına gidip vericiyi kapatırsak insanların bu sorununu çözeriz ve kurtuluruz, hepsi etki altında, yardım et ve kurtaralım onları, seni de öldüremez kimse böylelikle.'' diyor oraya gidiyorlar.
Oraya gidip sokağa çıktığında kadını öldürmek isteyen adam ve kadın (kızı öldürülen karı koca) geliyor ve orada bitiyor, herkes alkışlıyor sahne açılıyor. Sonra bunu neden yaptıklarını kadına videoyla anlatıyorlar; ''Sen katilin nişanlısısın, videoya çektin olanları. suçlusun sen.'' diyorlar. sonra yine ellerini ayaklarını bağlayıp bir eve götürüyorlar ve o gün olan her şeyi teknolojinin de yardımıyla unutturuyorlar. Ertesi gün aynısı tekrarlanıyor.
Suç ve Ceza arasında olması gereken ölçüyü istemsizce düşündüren, fakat bir anlığına da olsa bazı suçların bu tür bir cezayı hak ettiğini düşündüren, ”seyirci kalmak” kalıbını tekrar sorgulatan bir bölümdü kısaca ''white bear'' bölümü. başlığa da iyi gitti.
Bir gün kadın uyanıyor, elleri bağlı, yerde intihar etmek için kullandığı (öyle düşünmesi istenen) haplar, açık halde bulunan televizyon ve açık televizyondaki bir simge ve baş ağrısı ile uyanıyor. Evin içinde nişanlısı öldürürken kendisinin kameraya aldığı kıza dair fotoğraflar var ve bu fotoğraftaki kızı kendi kızı sanıyor.
Ben kimim? diyor, istemsizce çünkü oraya nasıl geldiği, nerede olduğu bir yana, kendini de tanımıyor. hiçbir şey hatırlamıyor ve sokağa atıyor kendini. sokağa çıkar çıkmaz bir grup insan görüyor, İnsanlar kadını sürekli telefonla ya da kamerayla çekiyor ama asla ve asla konuşmuyorlar. Kadın daha kim olduğunu, nerede olduğunu ve insanların neden garip davrandığını anlayamadan bir adam ve kadın, bu kadını öldürmek için geliyor. Ona yardım etmek isteyen bir kız çıkıyor, kız ”White Bear”(beyaz ayı) parkına gidip vericiyi kapatırsak insanların bu sorununu çözeriz ve kurtuluruz, hepsi etki altında, yardım et ve kurtaralım onları, seni de öldüremez kimse böylelikle.'' diyor oraya gidiyorlar.
Oraya gidip sokağa çıktığında kadını öldürmek isteyen adam ve kadın (kızı öldürülen karı koca) geliyor ve orada bitiyor, herkes alkışlıyor sahne açılıyor. Sonra bunu neden yaptıklarını kadına videoyla anlatıyorlar; ''Sen katilin nişanlısısın, videoya çektin olanları. suçlusun sen.'' diyorlar. sonra yine ellerini ayaklarını bağlayıp bir eve götürüyorlar ve o gün olan her şeyi teknolojinin de yardımıyla unutturuyorlar. Ertesi gün aynısı tekrarlanıyor.
Suç ve Ceza arasında olması gereken ölçüyü istemsizce düşündüren, fakat bir anlığına da olsa bazı suçların bu tür bir cezayı hak ettiğini düşündüren, ”seyirci kalmak” kalıbını tekrar sorgulatan bir bölümdü kısaca ''white bear'' bölümü. başlığa da iyi gitti.