terk edilmek

iyi tarafı ah almamanız ve ilerde oluşabilecek vicdani problemlerle boğuşmak zorunda kalmamak.

Bir vakum gibi atmosferimi ne kadar emecek diye bakıyorum ardından, denizimi ne kadar kurutacak. Çabalarken bir şeyler için içimde bir adam oturmuş çınarlı yolda bir banka sen şimdi gittin ya ne değişti diye bakıyor. Keşke insanlar çok makul olsaydı da her terk edişin ardından yolumuza gidebilseydik. Hele ki bizim toprakların insanı.. çoğu kolundan girip gel biraz daha yürüyüp konuşalıma bakar, o onurlu gururlu gidene kal dememler de gidenin bir bakışına kadar. Gidene dönemezsin diyebiliyor musun ? Yoksa kadın ve erkeğin çekme itme kanunlarına göre mi yaşıyorsun, belki de herkes gerçekte kopmamış bağın farkındadır da bir tür gönül sahnesinde oyunlar oynanıyordur. Artık sevilmeyene, gerçekten sevilmediği için terk edilene bir sorsana, kısacık da olsa yaşarken kalbinin durmasını hissetmiş mi diye ?

İlişki sonucunda en çok acı hissettiren eylemdir. Çünkü vazgeçenin, vazgeçilen olduğunu hissettirmesi kadar kötü hissettiren bir duygu yok bence hayatta. Sonra vay efendim niye bana güvenmiyorsun? Terk edildiğimi bildiğim doğrularım var. Terk edileceğimi bile bile bu doğruları karşımdakinden kabul etmesini beklemekten cidden yoruldum.

Çekip gidene her şey mizah, kalıp bekleyene her şey şiirdir.” Albert camus

terk edilme korkusunun mimarı.

Terk eden yerini hazırlayıp da gidiyor zaten, olan kalana oluyor. Böyle de düşülüyor işte klişelere.

Bırakılmak.


terk edilmek tamamen maddi dünyaya ait bir formalitedir. insanların zihin yolaklarında olup biten her şey, asıl zamanı yaratır ve ayrılmak zamanı çoktan gelmiş ve geçmiştir..