vicdan azabı

insanın kendi değerleri ile çelişmesi, kendine yanlış yapması üzerine kendini Cezalandırmasıdır. başkasına verilen haklı ya da haksız eziyet sebebiyle duyulan hissin merhamet olduğuna inanıyorum. vicdan azabı kişinin kendini cezalandırışıdır. bu açıdan kendi içinde olup biter, kendini düzeltme ya da kendini kabullenme sürecidir. kişi ya kendine dair algısını değiştirir ya da bu yanlışa düşmesine sebep mekanizmaları kırar. kıramazsa korkar, kendine saygısını yitirmeye başlar. fakat en başta, bana göre kimin acısına bakıp bünyede ortaya çıkıyorsa bu azap, o acı çektirilen kişiye bir faydası yoktur, adaleti sağlamaz. günahınız yokken durduk yere çektirilen bir azapla kişinin kendi ettiği yüzünden kendine verdiği azap karşılaştırılamaz, yer değiştiremez, telafi edilemez. vicdan azabı kişinin kendi içinde bir hesaplaşmadır, dışarıda çeken çektiği ile kalır. hatta vicdan azabı sebebiyle, acı verilene yardım etmek bile aslında kendimize yardım etmek, kendimizi kurtarmaktır.

herhangi bir etik anlayışa sahip olmayan, ahlak yargısı ya da kanunları önemsemeyen insanları da çoğu zaman kötülükten alıkoyan yegane faktörlerden biri. vicdan azabı duymayan bir insanı kötülükten alıkoyacak çok fazla şey yoktur aslında, bu bakımdan var olması güzel bir etken.

Öyle böyle bir azap değil bu. Verdiği acıyı verebilen başka bir kaynak yok, olamaz.

Bu azabı çektirecek şeyler yaptığı için kişinin kendinden tiksinmesi de üzerine tuz biber oluyor. Eğer zamanı geri almanın bir yolunu bulamazsam bunun ağırlığını daha çok uzun süreler taşımam mümkün değil.