Doğru olduğunu bildiğin bir söze ya da eyleme inanmak en olağan haldir de yalan olduğunu bile bile yine de inanmak aslında inanmak istemektir. Bir boşluğa düşersin, seni kurtaracağım sözünün doğru olup olmadığında kararsız kalsan bile inanmak istersin, zira budur seni o anda güçlü kılan. Ya da 'seni seviyorum' sözüne kalbin yüzünü çevirir, içinden bir ses 'yalan söylüyor' der fakat sana inanıyorum diyerek bütün kuşkularını inatla mahzene kaldırırsın. Bir yalana inanmak en büyük çaresizliktir, amenna. Lakin Bunu kendinize yapmayın, doğru ile yanlışın hakkı vardır üstümüzde. Hadi bir kere neyse fakat defalarca bir yalana inanmak kendinize, yüreğinize ve en önemlisi doğruya yapılan haksızlık değildir de nedir tanrı aşkına?