Yazarların birbaşına kaldıklarında yaptıkları eylemlerdir.
Halının üstünde yuvarlanmak. Can sıkıntısı fena bir şey.
Halının üstünde yuvarlanmak. Can sıkıntısı fena bir şey.
yalnız olmaktan dolayı yapılanlar
defile. evet yalnız kaldığım bazı anlar dolabı indiririm aşağı. "neyi neyle giyersem güzel olur, eskilerden şu elbise hala oluyor mudur bana, hangi ayakkabı bu pantolonla daha şık durur vs."nin provasını yaparım, yorgunluktan bitap düşene kadar yaparım bunu. son karar hep "alışverişe çıkmam lazım" olur.
boş insanların gerzek triplerini çekmek.
İşe geç kalmak mesela. Yapılan değil 'başa gelen' bir şey bu aslında ama yalnız olmaktan dolayı başa gelişi onu da ucundan kıyısından bu başlığın konusu yapıyor.
Evde sizin uyanma saatinizi bilip de o saatte hâlâ uyuyor oluşunuza müdahale eden birilerinin olması büyük lüks. Yoksa o müthiş gece telefon konuşmalarınızdan feragât etmek zorunda kalıyorsunuz bir süre sonra.
Evde sizin uyanma saatinizi bilip de o saatte hâlâ uyuyor oluşunuza müdahale eden birilerinin olması büyük lüks. Yoksa o müthiş gece telefon konuşmalarınızdan feragât etmek zorunda kalıyorsunuz bir süre sonra.
müzik dinlemek.
(bkz:Telefona gömülmek)
Tavana resim yapmak. Hayal gücü o anlar için var.
Zengin sözlük yazarlığı bunlardan biridir.