yıllar önce sevdiğim kadınla 2. el buzdolabı satan bir dükkana gitmiştik. çok mutlu da geçirdiğimiz günlerden biriydi. o gün dükkan sahibinin kartvizitini almış cüzdanıma koymuştum. artık o kentten 600 km uzakta yaşıyorum. 2 yıldan da fazla oldu bu olay üzerine. fakat hala bu nesneyi cüzdanımdan atamıyorum. ayıp değil ya, böyle işte.
yazarların cüzdanlarında taşıdığı garip nesneler
kimlik kartı. eskide bu kartlara cüzdan deniyordu. tek bir kart fakat nüfus cüzdanı.
cüzdanımda nüfus cüzdanı taşıyorum. bundan absürt ne olabilir. cüzdan içinde cüzdan.
cüzdanımda nüfus cüzdanı taşıyorum. bundan absürt ne olabilir. cüzdan içinde cüzdan.
Boş vesikalık kılıfı. Dolusu da var ki o konumuz değil. İşsiz benin eline arada bir 10₺ üstü kâğıt para geçti mi boş kılıfın içine rahmetli Mustafa Kemal Atatürk'ün çizimini görecek şekilde koyuyorum. En kötü şartlarda bu parayı kullanıyorum. O an gelince kılıfı çıkartıp rahmetliye bakıyorum. Ne emeklerle, ne kahramanlıkların mimarisi olarak kurduğu ülkede çağ dışı iç ve dış baskılarla gençlerin geçmişlerine ve geleceklerinin ağzına ettiklerini düşünüyorum. Sonra kötü oluyorum.