yenilmişlik hissi

orhan veli'nin "bir garip orhan veli'yim" diye başlayıp "tarifsiz kederler içindeyim" diyerek noktaladığı şiirinde tarif ettiği beşer hali olsa gerek.

"istanbul'da
boğaziçi'nde
bir garip orhan veli'yim
veli'nin oğluyum
târifsiz kederler içindeyim.
urumeli hisarına oturmuşum
oturmuş da bir türkü tutturmuşum
istanbul'un mermer taşları
başıma da konuyor martı kuşları
gözlerimden boşanır hicrân yaşları
edâlım,
senin yüzünden bu hâlim
istanbul'un orta yeri sinema
garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama
el konuşur sevişirmiş, bana ne
sevdâlım
boynuna vebâlim
istanbul'da, boğaziçi'ndeyim
bir garip orhan veli
veli'nin oğlu
tarifsiz kederler içindeyim.

Yenilmek bazen insanı firavunlaştırmaktan alı koyar. insan hiçliğin içinde aczin içinde yaşadığını bu yolla fark edebilir. insanın her istediğini elde etmesi en önemli olan unsur mu ? ne pahasına olursa olsun take it diyor bazıları. ve bunun için uygun koşulları oluşturmaya çalışıyorlar. Bence yenilmişlik hissi içinde muhtaç olmak güzel. bazen kavuşursun bazen kavuşmazsın istediklerine. yol almaya devam edersin yatay düzlemde bir yayın üzerinde yürür gidersin. aynı döngünün içinde kaldığını bunun kısır olduğu düşünürsün. Fakat insan ilerler. dibe vurduğu anda bile ilerler. bu kaybetme hissi insana aynı zamanda yaşadığını hissettirir. yoksa bir android gibi yaşandığında yahut bir tanrı olmaya çalışıldığında bu his ıskalanıyor.

kazandığımda da hissettiğim histir.

her şey istediğim gibi gidiyor fakat hala bu duygu içerisindeyim.

bunun çözümü nedir?