Fotoğraflarda Kalmış Gülümsemeler
Geçen gün -nereden estiyse- albümlere bakayım dedim.. 20'lerimin ortasındayım. Herhalde bir olgunlaşma sürecinde gelen olağan isteklerdi bunlar.. Açtım annemin özenle sakladığı dolabın kapağını.. aldım içinden albümleri.. 5 taneydiler.. 5 koca albüm.. neler olmuştu böyle? Neler yaşamıştık. Ben.. Neler yaşamıştım? 'Albümlerde olmayanlar bir bu kadar da eder' diye düşündüm.. Birincisinden başladım.. Numaralı değildi albümler, ancak bir tanesinin kapağını kaldırmamla o birinci oldu benim için..
İlk fotoğraf sünnetimdendi. Yatakta uzanmış kahkaha atıyordum.. 'Ne düşünüyormuşum acaba 5 yaşında' diye düşündüm bir an. Kim bilir.. Belki amcamın yaptığı espirilerden birine gülüyordum yine.. Toprağı bol olsun, sürekli espiriler yapar güldürürdü herkesi.. Son günlerinde ne kadar çabalasa da buruk gülerdik espirilerine ancak hayat doluydu. İçinde dünyalar olan hayat dolu bir insan..
Altındaki fotoğrafa gözüm gitti hemen, düğünüydü dayımın. Ben hatırlamıyorum. Herkesin ağzı kulaklarında. Munzur bakışlarıyla şu an 24 yaşındaki konuşmadığım kuzenim o an orada dil çıkartmış kameraya.. bense annemin yanındayım.. ağlamaklı bakıyorum kameraya.. neydi derdim, oyuncağım mı kırılmıştı, istediğim şekerden mi alınmamıştı.. keşke tek derdim onlar olarak kalsaydı diyorum şimdiye bakarak..
Bir defa daha amcama denk geliyorum.. Şehirlere sığmayan amcama.. Çok uzundu boyu. 196 falan vardı rahat bir şekilde.. Son yıllarını da gülümseyerek geçirmişti.. Dudaklarında sigarası, kafasında cin fikirleri olan bir Anadolu delikanlısıydı amcam… Ne kadar özlediğimi bir daha fark ettim fotoğrafa bakınca.. Gözüme yaşlar doldu, utandım. Ağlayamadım. Sayfayı değiştirdim bende..
Dedemdi fotoğraftaki.. Beyaz elbisesi, bembeyaz sakalları, kar tanesi saçları.. her şeyi beyazdı sanki o adamın.. gerçekten ak sakallı dede dedikleri buydu.. hatırlarım; kuzenimle kavga ederken bana bağırışı hala kulaklarımdadır.. ''kızıma karışmaa'' derdi.. Güleçti.. Mekanı cennet olsun..
Genel olarak o eski fotoğraflarda bir buruk sevinç vardı. Hala dinlenen ancak çok az kişinin istekle açıp dinlediği eski rock parçaları gibiydiler.. Sanki yıllar sonra o an çekilen garip şeylere birileri tarafından bakılacağını biliyormuş gibiydi kişiler.. İnsan bunu pek düşünmez, akıl etmez ancak.. öyle gibi sanki. Belki ben yine kendi kendime kurup oynuyorum.. Her defasında garip bir tecrübe oluyor benim için, albümlere bakmak.. Her defasında aynı buruk heyecanı, aynı hüznü ve sevinci bir arada görmek.. Kim bilir.. Belki bizim de fotoğraflarımıza bakar birileri bir yerlerde.. Aynı şeyleri hisseder belki. Aynı garip mutluluğu paylaşır gülüşlerimize bakınca.. Ne hissederlerse hissetsinler.. Onlar da mutlu ise, ne mutlu..