Saçmaya ve ötesine - 5
kelimeler akıyor parmaklarımdan aşağı. kanlı, kirli kelimeler. ne tutabiliyor, bırakabiliyorken olmuş olan. kafamın içerisinde bir cümbüş, her gece.
her gece.
her gece.
her gece.
bazen gözüm morarmış bir şekilde dönüyorum. asgari miktarda suç işledikten sonra yığılıyorum yatağa. yatak dediğim, telleri kıçıma batan, pislikten sararmış, iğrenç kokulu bir çeşit çile aslında. sarhoş olmadan kafamı o yastığa koyamıyorum, evet, ev büsbütün bir karmaşa. her zaman duştan sonra kirli bir bornoza sarılıyor, kirli evimin kirli odasının kirli yatağında büsbütün kirli bir halde temiz kalma çabasıyla kıvranıyorum. her şey ne kadar da kirli böyle. seks bile sıkıcı gelmeye başlayınca, kendimi sokaklara attım. mağaza vitrinlerinde, sınav çıkışı yemek yiyen liseli kızlarda ve şarapçılarda bir nebze huzur vardı. artık o da yok, onu da kaçırdılar. o sinir bozucu şarkıları dinleyip, gazete okuyorlar.
böcekleri kovamadım. galiba evi komple patlatacağım bir gün. umarım içinde ben de olurum. üst kattan yakarışla karışık bağırış sesleri geliyor.. “birileri ürüyor” gen havuzu yeterince kirli değilmiş gibi.. “kancık piçler, tavşan gibi sikişmeyi bırakın artık!” ses 10 saniye filan kesiliyor. sonra tekrar devam ediyor.. bu hemen her gece oluyor.
her gece.
her gece.
ışıklar üzerinde, dikkatler onda.. diyor ki: “aldın mı mesajı?”. ne bir mesaj, ne bir arkadaş. hem ayrıca sen, nereden geliyorsun? kimsin?.. aldım mesajı.. bir hafta sonu tatilindeymişim gibi davranıyorum.. felaketlere doğru koşuyorum.. olmayan elmaları topluyor, ejderhalarla savaşıyorum. çok ciddi bir işin ortasındayım burada.. yarım kalacak yine. yarın..