acıların güçlendirdiği gerçeği

''dünya bizim mutlu olmamız için var olmadı.'' diyebildikten sonra kabul edilen, ya da halihazırda kabul edilmiş gerçekliktir.

kendi küçük dünyamızı, kendimize ait odamızı ne kadar süslersek o kadar kafi işte, gerisi lafü güzaf.

acılara tutunarak yada onların getirisi ve götürüsü ile hayattan dersleri alarak yaşanıldığı zaman cidden güçlendiriyor ve alıştırıyor seni.

fuck to life!

aksi iddia edilemez. insanı güçlendiren acılarıdır. fakat bazan sevdiğin olsun dostun olsun sana ummadığın anda öyle bir darbe vurur ki sen bile anlayamazsın ve anlamaya başladığında dostunu tanırsın, hayatın acımasız oldugunu ögrenirsin ve acıların seni güçlendirir.

ben pervane misali ateşin yalancı içinde kaldım ve alıştım yanlız yaşamaya. ben yalnızsam sebebi dünyadaki sahte rol oynayan oyunculardır. ama şunu da unutmayın insan hep sevdiği insanlar tarafından darbe yer, (aslında bunun sebebi onları davranışlarını önemsiyor oluşumuzdur) hep sana kıyamam dedigin insanlar bir bakıyorsun sana kıymışlar.