aşti

"Ankara Şehirlerarası Otobüs Terminali İşletmesi"nin kısaltmasıdır.

İçinde hüzünler, ayrılıklar ve hasretler vardır. Kimse kavuşmaları hatırlamaz çünkü hep kötüleri hatırlar. Kimi evsizin de yuvasıdır aynı zamanda. İçindeki banklarda yatmak belkide huzur yüklüyordur insanın içine, bilinmez...

Çok küçüktüm sanırım ilk yapıldığı zamanlarda.. o zamanlar gözümde muazzam bir güzelliğe sahip, Ankara'nın şehirlerarası otobüs terminalidir. Bu şehre kendimi hiç ait hissetmiyor olmamdan kaynaklanıyor muhtemelen, aşti'den sadece gidişleri seviyorum, dönüşleri değil.
Edit: Faaliyete geçiş tarihi, 31.03.1995 imiş.

Ankara'da yer alan, her türden insana rastlayacağınız uçsuz bucaksız bir otogar. Karmaşıklığı ilk gidende kafa karışıklığına sebep olabilir, zira gerçekten çok büyük ve aradığını hemen bulabilmek o kadar da kolay değil. Tabii diğer şehirlerin otogarlarında olduğu gibi buraya da ayrılıklar bulaşmıştır. Ayrılıkların dahil olduğu yerler inceden dokunur insana.

iki yıl önce bir haziran günü yaşanmış selle yerle yeksan olmadıysa çok sağlam bir mühendislikle inşaa edilmiş yapıdır. o haziranda orada aptal bir çocuk gibi saatlerce ben ağlamıştım. gerçi koskoca yapının paramparça olup ciğerime çökmesi, bahsettiğim selden yıkılmış olabileceğini gösterir. zaten o günden sonra bir daha da gitmedim. yapının hala ayakta olduğunun nazarımda hiç bir ispatı yoktur. selden yıkılan molozlardan bir demir alıp elime onurumu savunmuştum. öyle işte. bu da böyle bir hikayemdir.