aynı anda iki kişiyi sevmek

Hazcı ve kibirli modern insan safsatası. Kalbini duymayan, ruhu acı içindeki modern insanın çirkin çıkmazlarından birisi daha. Hedonizmle sorunum yok ama duygularını tanımayan hissetmeyi unutmuş ve bu yüzden hazlarını yorumlarken duygu sanıp bölünen insana tiksintim var.

Sevmekten kasıt bir çeşit hastalık hali aşksa, o kadar yoğun bir hissi aynı anda birden fazla insana hissedebilecek koca yürekli kardeşlere selam olsun. Ya ben aşkı yanlış biliyorum ya da sizin sevme yetiniz fazla gelişmiş. Aşkı da geçtim ki kendisi şahsım adına her bünyeye ömründe bir kere uğrar ; bir insana herhangi bir ilgi, sevgi bakın hoşlaşma da bu kategoriye dahildir hissediyorsanız algınız diğer karşı cinse körelir.

Ey Aynı anda iki kişiye bir şeyler hissettiğini zanneden sevgi pıtırcıkları, büyük ihtimalle ikisinde de hoş bulduğunuz yönlerde oyalanıyorsunuz ve doymayan maymun iştahınız yüzünden elinizde koca bir sıfırdan başka bir şey kalmayacak. Süphaneke Dinimiz amin.

Bu konuda herkesle farklı düşünüyorum yine çoğu zaman olduğu gibi. Tabi şöyle bir durum var insanlar çok kalıplaşmış düşüncelerle yaklaşıyorlar bu olaya. Tek aşk, tek gerçek sevgi vb.

Neden iki kişi sevilemez? Sorusuna mantıklı bir cevabınız var mı?

Şimdi diyeceksiniz ki, birini severken gözün nasıl başkasını görür? Peki o zaman körler sevemez mi? Yani görmekle mi alakalıdır sevgi? Sevmek ya sadece bir hisse? Başka Kişilerle pek de alakası olmayan, yalnızca sizin hissettiğiniz bir duyguysa? niçin birini seviyorken bir başkasını sevemeyelim ki? Severim arkadaşım ben severim inanın ki.

İki kişiyi ya da daha fazlasını aynı anda sevmek nasıl bir kabahat olabilir ki? İnsan birilerini isteyerek mi sever? Birden fazla kişiyi sevmek sevgiyi bölüştürmek midir? Öyle bile olsa herkes aynı mı sever ki? İki değil bin kişiyi sevsem hiçbirine haksızlık etmiş olmam. Çünkü onlara sevgimden başka bir şey vermiyorum. Ne bir zarar ne de bir acı. Ancak onların kendi hisleri onlara acı verebilir. Benim sevgimi başkası ile paylaşıyor olma düşüncesi, kıskançlık, ego, karşılaştırma ve birbiriyle yarışma gibi düşünceler onlara acı verebilir ancak. Oysa ki seven tarafın günahı nedir? Sevmek hiçbir halde kötü bir his sayılamaz diye düşünüyorum. Gerçekten sevmiyordur diyenler gerçek sevgiyi nasıl tanımlıyorlar mesela? Sonsuza kadar sahip olma arzusu mudur gerçek sevgi? Eğer öyleyse hayatta sizi bekleyen ciddi felaketler olduğunu düşünüyorum. Yani altından kalkarsınız da, bir süre enkaz gibi dolanırsınız ortalıkta. Gerçekten sevmek sahip olmayı istemekse eğer, ben hiçkimseyi gerçekten sevmediğimi kabul edebilirim hemen şimdi.

Konuyla ilintili öncelikle Nazım Hikmet ran'ı Sonralıkla bi'kaç şairi daha hatırlarım. Şairdir Koccaman yürek var adamda deyip geçecekken bir acaba düğümlenir zihnime beyin kılcallarınn aşırı yüklenip zorlanmasından olsa gerek keskin bir başağrısı saplanır kafamın arka tarafına, ense kökümü söküp ataSIM gelir. "Belki ikimizi de sevmişti"yi düşünmek kesinlikle değil; bu başağrısının sebebi. kıskançlık olabilir belkide sevilmediğini düşünmek ya da sevdiceği paylaşamamak.
Ah Be nazım usta yarin yanağından gayri her şeyi paylaşan sen nasıl oldu da kendi yanağını kanatıp yüreklere paylaştırdın.

Aynı anda iki kişi de sevilir, üç de, beş de. Adı ana olur, baba, kardeş olur. Fakat cânân ya da cân vasfına sahip olan sevgili tektir, zarlar düşeş gelse bile gönülde yektir. Eğer kalbte birden fazla sevgili ağırlanıyorsa o kalp değil midedir. Bu hususta mideden bile af dilerim, sindirirken zorlanıyor olmalı...

Sevdiğini alamadıysan , aldığını seveceksin.
Bok yemenin alemi yok.

aynı anda iki radyoyu birden dinlemek gibidir. ben sakız çiğnerken bile yürüyemem orası ayrı.

birini gerçekten severseniz başka birini sevemezsiniz. iki kişiyi aynı anda sevdiğinizi sanıyorsanız aslında her ikisini de sevmiyorsunuzdur. teknik olarak olamayacak bir şey.
ssdb bukowski

Bununla ilgili Türk dizileri incelenebilir. O kadar çok işleniyor ki normalleştirilmeye mi çalışılıyor anlamış değilim.

(bkz:ikisini de sevdim)

Eğer iki kişi arasında kalıyorsanız, ikinciyi seçin. Çünkü birinciyi gerçekten sevseydiniz, ikincisi olmazdı.

-Charles Bukowski

Egoistliktir.

Kişi her ne kadar bunu fark edemese de aslında o iki kişiden birini gerçekten seviyor, diğerinin ise sadece ona olan ilgisinden hoşlanıyordur. Normal insan beyni bu ikisini birbirinden kolaylıkla ayırabilirken egosu gözlerini kör etmiş biri bunu yapamaz.

iki kişiden birisini sevmediğinizi belirtisidir.

belki de doyumsuzluktur. her hoşuna gideni elde etme isteğidir.

otonom yavşaklığı. artık aşk sevgi gibi duygular kalbe değil de akla bağlanıyor. tutkularının, isteklerinin ardında dolu dizgin koşarken arka planda beliren akıl oluyor. biraz ondan, biraz da şundan mantığı..

akıl o kadar büyümüştür ki köpükten bir balon gibi bir iğne ile her an patlayabilir.