Bi söz vardır; karnının doymayacağı yere açlığını söyleme! Diye. Artık daha kötüsü de olabilir, dinleyen yok zaten de derdini sana Karşı kullanması da olası. Kimseye dert falan anlatmayın hatta hiçbir şey anlatmayın.
emsalsiz yalnızlığının bilinç altına yerleştirdiği tükenmişliği ve dışavurumsal paradigmaların ölüm anksiyetesine de değmesinden mütevellit, bünyenin beşeriyetini de kabullenememesiyle tezahür eden bu durumun ortaya çıkardığı duygu durumuna sahip insandır.
Kesinlikle bir bildiği vardır ve kesinlikle bunu yapmaya aslında deliler gibi muhtaçtır.
Derdin her ne olursa olsun anlattıktan sonra "Boş ver takma yaa." cevabını alacağını bile bile açar mısın ki kendini? Bir de buradan yiyerek hepten dert sahibi olur musun? Ben olmam.