ev almak

türkiye'de oldukça kolay bir hadise. cebinde 20 bin 30 bin lirası olan orta yaşlı biri yıllarını ipotek ederek kolayca ev sahibi olabiliyor. yeter ki bankada adamin olsun. Bir sekilde veriyorlar sana krediyi. misal ben, 41 yaşındayım 30 yasindan beri aldığım evin borcunu ödüyorum ve hala 4 sene borcum var. şimdiki aklım olsa asla bu çapta bir borcun altına girmem.

Güncel şartlarda memlekette ev almak , zaten kısıtlı olan imkanlarla ömrünü ipotek altına alıp , yaşamı keyifli hale getiren şeylerden mecburen uzak kalmak , dolayısıyla dert sahibi olmaktır.
Zira ödemede yaşanacak en ufak gecikmede banka evin gerçek sahibi olduğunu hatırlatacaktır.
Diğer taraftan da kötü ev sahibi var ve ev alacak para yoksa bu pozisyonda da bankanın yerini ev sahibi alır.
Yani yan roller değişir , esas oğlan derdiyle beraber götü açıkta bekler durur öyle.
Ne dertli yazdım yahu. Alacağın olsun bonnie.

zorla insanı maddi, manevi bir yere bağlayan hareket.
Kredi çekip 120 ay ödeyenler var, 120 ay yaşayacağını garantilemiş gibi. En güzel yıllarını stres ve sıkıntı ve borçla geçiriyor ayrıca evi satıp farklı bir semt ya da şehire taşınamama garantisiyle.

Ev almak, eski insanların 'bir evin olsun' mantığının bize dayatmasıdır.
Eve verilen parayla yatırım yapılsa ya da bir iş kurulsa oradan gelen parayla her yıl ev değişebilir ve ferahlayabilirsin.
Ki aldığın ev eskiyecek ve ölü bir yatırım haline gelecek ama kurduğun iş ya da yaptığın bir yatırım sürekli olarak değer kazanacaktır.
Neresinden bakarsan mantıksız gelen bu eylem yine de bizleri rahatlatıyor ' evim oldu' mantığı ile biraz daha rahat oluyor insan.
Ama mantıklı değil.